Trener przygotowania motorycznego – kim jest, ile zarabia oraz jak ważny jest dla sportowców?
Strona główna / Blog / Trener przygotowania motorycznego – kim jest, ile zarabia oraz jak ważny jest dla sportowców?
Niezależnie od dyscypliny sportu, uprawianie trenera przygotowania motorycznego zawsze okraszone był nutką tajemnicy. Zapewne każdy, kto chociaż raz oglądał zawody sportowe, zadawał sobie pytanie: „Co dzieje się w szatni?”, czy: „W jaki sposób przygotowane są narty skoczków?”. Czy jednak Drogi Czytelniku zdajesz sobie sprawę z tego, że nad przygotowaniem fizycznym zawodników czuwa sztab ludzi?. W tym masażystów, trenerów, psychologów i innych specjalistów? Dzisiaj uchylimy rąbka tajemnicy na temat zawodu nieoczywistego dla mass, nie mniej jednak niezbędnego dla zawodników, czyli trenera motorycznego.
Kim jest ten trener przygotowania motorycznego, ile zarabia oraz jak ważny jest dla sportowców? Zapraszamy do zapoznania się z Naszym artykułem.
Czym są zdolności motoryczne?
Przed omówieniem roli trenera przygotowania motorycznego w sporcie, zacznijmy od omówienia czym właściwie jest motoryka. Motoryka bądź inaczej motoryczność ludzka są związane ze wszelakimi czynnościami ruchowymi człowieka. Czyli wszystkim co odnosi się do ruchu człowieka w przestrzeni, zmianą położenia ciała bądź danych części ciała względem siebie.
Motoryczność inaczej nazywana aktywnością ruchową człowieka jest zjawiskiem biologicznym. Do podstawowych form motoryczności człowieka będą należeć czynności zapewniające byt, związane z codziennością. Cofając się do czasów pierwotnych ludzi zauważymy, że ich aktywność ruchowa była niezbędnym elementem przeżycia. Pierwotny człowiek musiał zdobywać pożywienie, skutecznie bronić się przed wrogami, biegać szybko i wytrwale. W późniejszym czasie ruch stał się formą kultu m.in. wykonywano rytualne tańce, które miały na celu sprowadzić pomyślność na walkę o przeżycie.
Rozwój badań nad zjawiskiem motoryczności uzupełnił wiedzę naukowców pod względem teoretycznym oraz praktycznym, przyczyniając się do właściwego pojmowania oddziaływania środowiska społecznego, przyrodniczego na rozwój fizyczny i zdrowie społeczne. W dzisiejszych czasach aktywność fizyczna jest niezwykle ważna. Zważywszy na postęp cywilizacyjny warunki pracy uległy zmianie i często pracę wykonujemy w pozycji siedzącej. Jak mówi Wojciech Oczko ruch zastąpi prawie każdy lek, podczas gdy żaden lek nie zastąpi ruchu.
Motoryczność stała się jednym z głównych elementów ewolucyjnych. Współtwórca Komisji Edukacji Narodowej Stanisław Staszic uważał, że wychowanie fizyczne stanowi nieodłączną część harmonijnego systemu wychowawczego, który składał się z: wychowania moralnego, wychowania umysłowego, wychowania estetycznego oraz wychowania fizycznego. Osłabienie jakiegokolwiek z elementów wychowania wpłynęło by w wysokim stopniu na proces wychowawczy.
Rodzaje motoryczności
Motoryczność u człowieka to złożony proces. Nie ma bowiem jednej motoryczności. Klasyfikuje się ją na podstawie poszczególnych stopni wykształcenia cech motorycznych. Stanowią one właściwości ludzkiego organizmu dzięki, którym następuje aktywność ruchowa. Cechy te w potencjalnej formie są zależne od struktur morfologicznych, mechanicznych oraz fizjologicznych. Określane są na podstawie ich klarownego wyodrębnienia wraz z użyciem danych jednostek miar, odpowiadającym określonym cechom mechanizmów fizjologicznych.
Zdolności motoryczne świadczą o możliwościach ruchowych danej jednostki, która bez korzystania z techniki ruchu jest w stanie w każdym momencie wykazać się poziomem siły, wytrzymałości, szybkości, oraz zwinności w swoim zakresie. Kształcenie się tych cech nie następuję we wspólnej synchronizacji, każda z nich posiada odmienną szybkość kształcenia , jest zależna od następujących czynników: płeć, wiek, określone bodźce, budowa ciała, środowisko.
Biorąc pod uwagę cel oraz treść ruchu możemy wyróżnić następujące rodzaje motoryczności:
Motoryczność produkcyjną do której przynależą działania dążące do produkcji dóbr materialnych. Motoryczność ta wiąże się z terminem pracy.
Motoryczność sportową, która obejmuje czynności powiązane ze sportem, rekreacją, powodując wzrost sprawności fizycznej jednostki, w efekcie pobudzając rozwój oraz wzmacniające stan zdrowia.
Motoryczność wyrazową do której należą: mimika, pozy, gesty, taniec. Jest sposobem porozumiewania się między ludźmi.
Motoryczność samoobsługową obejmującą następujące czynności: ubieranie się, mycie, jedzenie itp.
Motoryczność bojową, która powiązana jest ściśle z samoobroną, w poprzednich epokach z walką o przetrwanie.
Jednostka sprawna fizycznie jest w stanie wykonywać pracę fizyczną, a daną sprawność zmierzyć dzięki wartościom zdolności motorycznych (siła, wytrzymałość, szybkość itd.). Autor Joachim Raczek podjął się klasyfikacji cech motorycznych dzieląc je na trzy grupy:
zdolności kondycyjne,
zdolności koordynacyjne,
gibkość.
Zdolności kondycyjne obejmują dany potencjał ruchowy, składają się głównie ze zdolności pozwalających na pokonywanie oporów fizycznych, zewnętrznych tj. sile mięśni. Jednostką mierzenia siły stanowi wielkość pokonanego oporu (kg). Czynniki, które warunkują siłę to: siła reakcji na bodziec nerwowy, koordynacja międzymięśniowa, koordynacja śródmięśniowa. Wyróżniamy także różne formy siły: ogólną, specjalną, maksymalną, względną, absolutną, moc oraz wytrzymałość siłową. Inną ważną cechą kondycyjną jest wytrzymałość, która stanowi stopień pokonywania oporu w dłuższych jednostkach czasu. Ostatnią z nich jest zdolność bardziej złożona czyli szybkość. Można określić ją jako zdolność służącą do wykonywania aktywności ruchowej w minimalnym czasie w danych warunkach.
Zdolności koordynacyjne stanowią uwarunkowania organizmu w możliwościach wykonywania dokładnych ruchów (z dużą precyzją) w zmieniających się, różnych warunkach zewnętrznych. Do podstawowych zdolności koordynacyjnych należą: równowaga, różnicowanie kinestetyczne, szybkość reagowania, dostosowanie i przestawianie, orientacja, łączenie ruchów (sprzężenie), rytmizacja. Zdolność dużej częstotliwości ruchów. Wszystkie wymienione zdolności pojawiają się w różnych sieciach strukturalnych
Gibkość określa zakres wykonywania ruchów o wysokiej amplitudzie. Jest zależna od morfologicznych oraz funkcjonalnych własności układu kostno-stawowego. Amplituda uwarunkowana jest elastycznością mięśni, wiązadeł oraz ścięgien. Jej stopień zależny jest od centralnej regulacji nerwowej tonusu mięśniowego i napięcia mięśni antagonistycznych. Zakres gibkości zależy także od predyspozycji takich jak: wiek, płeć, elastyczność mięśni oraz ścięgien. Temperatury ciała oraz danego mięśnia, temperatury w miejscu treningu, pory dnia, poziomu siły mięśniowej. Biorąc pod uwagę płeć to kobiety mają większe predyspozycje przy czym wykluczając ruchy zgięcia oraz prostowania kręgosłupa, a także przeprostu stawu biodrowego. Gibkość możemy podzielić na następujące rodzaje:
Gibkość ogólną, która charakteryzuje się wysoką ruchomością w każdym stawie niezależnie od swoistych wymagań konkretnej dyscypliny. Stanowi filar sprawności, pozwalając na wykonywanie różnego rodzaju zadań treningowych.
Gibkość specjalną czyli sprawność spełniającą wymagania określonej dyscypliny w celu wykonywania danych ćwiczeń.
Gibkość aktywną, która stanowi zdolność uzyskiwania wysokiej amplitudy ruchu po przez działanie mięśni osoby ćwiczącej.
Gibkość pasywną obejmującą umiejętność uzyskiwania wysokiej amplitudy ruchu po przez działanie sił zewnętrznych m.in. grawitacji, urządzeń, jednostek współćwiczących itd.
Przygotowanie sprawnościowe – czyli czym zajmuje się trener przygotowania motoryczny?
W każdej dyscyplinie sportowej by osiągnąć sukces trzeba stać się wybitnym sportowcem. W tym celu niezbędne są treningi. Trening jest długoletnim, zorganizowanym oraz celowym procesem pedagogicznym, którego celem jest opanowanie przez zawodnika techniki, zasad oraz sprawności fizycznej i cech psychicznych.
W całym procesie szkolenia możemy wyróżnić trzy etapy treningu:
Trening wszechstronny stanowi zbiór wszystkich środków rozwijających analitycznie określone zdolności motoryczne lub całościowo kształtuje potencjał motoryczny.
Trening ukierunkowany metodą analityczną oraz kompleksową dopasowuje środki służące rozwijaniu profilowanego potencjału ruchowego po przez stosowanie różnorodnych sposobów i kształtowanie zbioru umiejętności szczególnych dla danego kierunku specjalizacji.
Trening specjalny to trening oparty na wymogach technicznych oraz wybranej specjalizacji. Rozwija sprawność specjalną dzięki zastosowaniu docelowych metod. Posiada także środki udoskonalenia technicznego, wolicjonalnego, taktycznego i teoretycznego.
Struktura treningu, niezależnie od uprawianego sportu składa się z trzech wzajemnie przenikających się funkcji: merytorycznej, organizacyjnej oraz środowiskowej. W strukturze rzeczowej szkolenia ujmujemy następujące rodzaje przygotowania:
przygotowanie sprawnościowe,
przygotowanie techniczne,
przygotowanie taktyczne,
przygotowanie psychiczne,
przygotowanie teoretyczne.
Połączenie specjalizacji oraz właściwego przygotowania fizycznego można osiągnąć po przez ćwiczenia, które dzielą się na następujące grupy:
Ćwiczenia gimnastyczne ogólnie rozwijające bez użycia przyrządów. Ćwiczenia wykonuje się w miejscu: stojąc, siedząc, leżąc oraz w marszu, rozwijają i wzmacniają mięśnie, układ oddechowy, układ sercowo-naczyniowy i inne układy organizmu.
Wszechstronnie rozwijające ćwiczenia przy użyciu gimnastycznych przyborów i przyrządów np. piłki lekarskiej, ciężarków, liny itp. Ćwiczenia mają takie same działanie co ćwiczenia gimnastyczne bez zastosowania przyrządów, są natomiast bardziej różnorodne, a także zwiększają obciążenie fizjologiczne,
Ćwiczenia przygotowawcze specjalne – bazujące na ruchach ukierunkowanych pod konkretną dyscyplinę (np. nauka serwowania w siatkówce).
Ćwiczenia specjalne z akcesoriami – w grę wchodzą wszelkiego rodzaju gumy oporowe, ćwiczenia na siłowni, czy pachołki.
Ćwiczenia specjalne na boisku – pozwalają one na szlifowanie swoich zdolności technicznych.
Sportowe ćwiczenia uzupełniające czyli: bieg, rzuty, skoki, jazda na nartach, zapaśnictwo, koszykówka, wioślarstwo itd. Ćwiczenia te mają na celu wszechstronnie wyszkolić zawodnika.
Dla kogo skierowane są usługi trenera przygotowania motorycznego?
Czy trening motoryczny jest skierowany wyłącznie dla sportowców profesjonalnych? Z pewnością nie. Każdy, kto ma ochotę na poprawienie swojego zdrowia, a także wszechstronnego rozwoju motorycznego, może udać się do trenera motorycznego w celu zasięgnięcia porady. Zaznacza się, że trenerzy ci są nieodłącznym elementem poprawy efektów treningowych, czy zabezpieczenia ciała przed kontuzjami. Współpraca z nimi pozwala także na wzmocnienie ciała.
Trening z trenerem przygotowania motorycznego pozwala nie tylko na rozwój umiejętności sportowych, ale także profilaktyce w sporcie. Współpraca z takim trenerem, pozwala na minimalizację ryzyka wystąpienia kontuzji. Także skupienie się na rozwoju świadomości rozwoju ciała, fizjoterapii i anatomii ciała. Trener motoryczny, posiadając szeroką wiedzę na temat motoryki ciała. Podchodząc indywidualnie do zawodnika, jest w stanie zauważyć jego wady postawy, blokady fizyczne zawodnik. Jest on w stanie wskazać w jaki sposób zawodnik może jeszcze lepiej wykorzystać drzemiący w nim potencjał.
Niezależnie od tego, czy dany zawodnik jest amatorem, tudzież zawodowcem, świadomość potencjału swojego organizmu oraz jego ograniczeń stanowi podstawę rozumienia swojego ciała i odbierania od niego sygnałów. Chcąc doskonalić swoje umiejętności sportowe, niezbędny będzie wszechstronny jego rozwój i eliminacja słabych cech, które zaburzają mobilność i gibkość organizmu. Działania te pozwalają na wykorzystanie w pełni swojego potencjału fizycznego.
Ile zarabia trener przygotowania motorycznego?
Chociaż zarobki to poniekąd temat tabu, warto jest mieć świadomość, że trenerzy przygotowania motorycznego nie są trenerami personalnymi znanymi z siłowni. Specjaliści od motoryki w zależności od swoich umiejętności, doświadczenia zawodowego, jak i miejsca pracy (prywatnego gabinetu, czy też pracy w klubie) mogą liczyć na zarobki średnio 4500 zł netto. Amplituda zarobków trenerów przygotowania motorycznego waha się bowiem od 3 750 zł do 6 790 zł netto, nie miej jednak znane są jednostki zarabiające nawet dwucyfrowe kwoty, gdy pracują one dla znanych klubów piłkarskich.
Jak to możliwe, że różnice w zarobkach tych specjalistów są tak znaczące? Cóż, jeśli trener ten posiada własną bazę klientów zarobki te są właściwie nieograniczone. Na warszawskim rynku, cena świadczenia usług trenera przygotowania motorycznego wynosiła w ubiegłym roku 150 zł za godzinną konsultacje. Nie trudno zatem wywnioskować, że na 8 godzinny dzień pracy trener ten mógłby przekroczyć barierę 1000 zł netto. Czy jednak to górna granica zarobków? Niekoniecznie. Trening pod okiem trenera przygotowania motorycznego może przekroczyć nawet koszt 200 zł za godzinę w zależności od renomy trenera.
W tym miejscu pojawia się pytania, czy kwoty te nie są czasem zbyt wygórowane. Cóż, rynek zweryfikował je pozytywnie. Wąska specjalizacja, jaką zajmują się trenerzy przygotowania motorycznego (jest to bowiem jedynie motoryka, nie zaś zagłębiania się plany dietetyczne, znane z pracy trenerów personalnych) powoduje, że do specjalistów tych przychodzą klienci o skonkretyzowanych problemach rozwoju fizycznego. Zapewniamy, że jak na realia sportowe, kwoty 150, czy 200 zł nie są oszałamiające, biorąc pod uwagę jak złożonym zagadnieniem jego biomechanika ludzkiego ciała i jakie efekty daje współpraca ze specjalistą od motoryki.
Wprowadzenie do Kinesiotapingu Kinesiotaping to technika terapeutyczna, która wykorzystuje elastyczne taśmy do wspierania procesu leczenia i rehabilitacji. Taśmy te są elastyczne i mają właściwości podobne do skóry, co pozwala na swobodę ruchu. Kinesiotaping jest stosowany przez terapeutów fizycznych czy masażystów. Kinesiotaping, znany również jako terapia taśmami kinezjologicznymi. Jest to innowacyjna metoda terapeutyczna, która od lat […]
Ścieżki Medycznej Precyzji: Praca Rejestratorki Medycznej. Z tego artykułu dowiesz się, jakie wymagania stawia się osobom ubiegającym się o to stanowisko. Powiemy o kursie rejestratorki medycznej. Odpowiemy w nim na pytanie, czy konieczne jest odpowiednie wykształcenie i jakie predyspozycje należy posiadać, aby sprawdzić się w tej roli. Co jeszcze należy do obowiązków osoby na tym stanowisku? Tego […]
Opiekun w żłobku lub klubie dziecięcym to osoba odpowiedzialna za bezpośrednią opiekę nad najmłodszymi dziećmi. Zazwyczaj są to dzieci w wieku od kilku miesięcy do około trzech lat. Aby pełnić funkcje opiekuna w żłobku lub klubie dziecięcym konieczne jest posiadanie odpowiednich kwalifikacji. Są to ukończone między innymi kursy. Zanim jednak zdecydujesz się na podjęcie tego […]
